"Żeby usłyszeć, nie słuchać. Żeby zobaczyć, nie patrzeć. Żeby wiedzieć, nie myśleć."

I w jednej chwili znowu zapragnęła być małą dziewczynką. Wystraszonym dzieckiem, szukającym bezpieczeństwa i miłości i ramionach mamy. Na powrót chciała się w nią wtulić. Poczuć w nozdrzach ten znajomy z dzieciństwa zapach jej włosów. Przy niej zawsze czuła się bezpiecznie. Świat w jej ramionach przestawał być zły, przestawał ranić. Wiedziała jednak, że cofnięcie się do tamtych chwil jest niemożliwe. Świat jest okrutny, a ludzie ranią. Teraz sama musi stawić czoła światu. Musi zacząć być panią własnego losu. 

Pragnienie, bliskość, miłość, pożądanie. Uczucia tak latwe do zdobycia, a zarazem tak nieosiągalne. Tak potrzebne, a zarazem budzące strach, odrzucane. Boimy się kochać chociaż potrzebujemy miłości. Pragniemy być rozumiani i w pełni tolerowani, ale boimy się zaufać. Boimy się odrzucenia, tego że ktoś w całości mógłby odkryć to co tak skrzętnie chowamy w głębi serca. Potrzebujemy bliskości. To ludzkie, lecz wielu ludzi pod tym względem zachowuje się jak dzikie zwierzęta. Nie bójmy się tych uczuć, nie odrzucajmy ich. Podążajmy za nimi. Nie odkładajmy miłości na później, bo później może już nie być.