A może jeszcze tylko wspomnienia są nasze?...

I w jednej chwili znowu zapragnęła być małą dziewczynką. Wystraszonym dzieckiem, szukającym bezpieczeństwa i miłości i ramionach mamy. Na powrót chciała się w nią wtulić. Poczuć w nozdrzach ten znajomy z dzieciństwa zapach jej włosów. Przy niej zawsze czuła się bezpiecznie. Świat w jej ramionach przestawał być zły, przestawał ranić. Wiedziała jednak, że cofnięcie się do tamtych chwil jest niemożliwe. Świat jest okrutny, a ludzie ranią. Teraz sama musi stawić czoła światu. Musi zacząć być panią własnego losu.