"Żeby usłyszeć, nie słuchać. Żeby zobaczyć, nie patrzeć. Żeby wiedzieć, nie myśleć."

Ogarniają Cię wątpliwości. Ne wiesz czy to ma głębszy sens. Tak go kochasz i czujesz, że oddalacie się do siebie. Oczekujecie czegoś innego. Już nic nie jest pewne. Nie jesteś pewna czy przetrwacie probę czasu.Nie jesteś pewna czy zależy wam na sobie tak jak na początku. Niczego nie jesteś pewna, nawet tego, że po nocy znowu wstanie dzień. Godziny leca lecz zbyt wolno. Chciałabyś, aby ta cisza wypalająca uszy i mozg zniknęła. Chiałabyś zowu zatopić się w codziennych obowiązkach  byleby nie myśleć o tej pustce. Pustce, ktora jest w Tobie i objawia się kiedy to cały dom pogrążony jest we śnie. Pustce, która jest momo tego, że masz wszystko o czym inni mogliby marzyć. Sama dokładnie nie wiesz czego chcesz, ale chcesz tego z całej siły. Wykorzystaj tę ciszę, zaprzyjaźnij się z nią.To właśnie ona pomoże Ci zahrzeć w głąb siebie i odkryć to czego pragniesz. A wtedy wszystko zacznie się od nowa...

I w jednej chwili znowu zapragnęła być małą dziewczynką. Wystraszonym dzieckiem, szukającym bezpieczeństwa i miłości i ramionach mamy. Na powrót chciała się w nią wtulić. Poczuć w nozdrzach ten znajomy z dzieciństwa zapach jej włosów. Przy niej zawsze czuła się bezpiecznie. Świat w jej ramionach przestawał być zły, przestawał ranić. Wiedziała jednak, że cofnięcie się do tamtych chwil jest niemożliwe. Świat jest okrutny, a ludzie ranią. Teraz sama musi stawić czoła światu. Musi zacząć być panią własnego losu. 

Pragnienie, bliskość, miłość, pożądanie. Uczucia tak latwe do zdobycia, a zarazem tak nieosiągalne. Tak potrzebne, a zarazem budzące strach, odrzucane. Boimy się kochać chociaż potrzebujemy miłości. Pragniemy być rozumiani i w pełni tolerowani, ale boimy się zaufać. Boimy się odrzucenia, tego że ktoś w całości mógłby odkryć to co tak skrzętnie chowamy w głębi serca. Potrzebujemy bliskości. To ludzkie, lecz wielu ludzi pod tym względem zachowuje się jak dzikie zwierzęta. Nie bójmy się tych uczuć, nie odrzucajmy ich. Podążajmy za nimi. Nie odkładajmy miłości na później, bo później może już nie być.

Zbrodnią określić można złą drogę do wolności. Ludzie zagubieni- inaczej poszukiwacze, często chcą osiągnąć swoje marzenia, cele w najróżniejsze, nawet desperackie sposoby. W głębi chcą uciec od codzienności, która przeprłniona jest ograniczeniami. Poszukiwacze nie zawsze w głębi są źli, nie mnie jednak czasami zbyt radykalnie chcą spełniać swoje marzenia. Jednak dopiero po fakcie odkrywają, że ich poczynania prowadzą do zguby. Do zagłady ich duszy, wolności i życia.

Całe dotychczasowe życie spędziła na czekaniu na coś co nigdy się nie wydarzy. Nie w tym życiu. Czekała na ludzi, którzy przychodzą i odchodzą, zostawiając nas samym sobie; czekała na szczęście; na miłość, której tak bardzo pragnęła doświadczyć, którą nikt nie chiał jej obdarować. W tym czekaniu zatraciła to co najważniejsze. Chęć życia, poznawania świata, zrozumienia, że wszystko dzieje się po coś, że ludzie w naszym życiu pojawiają się, aby zmieniać nas po trochu w takich jakimi mamy się stać. Czekała na odpowiedni moment, aby zacząć żyć. Okazało się, że jej czekanie, jej nieudolne próby życia, te ulotne chwile, które straciła były tylko próbą. Próbą przed życiem.